”เวลากล่าวถึง “ความรู้สึกโหยหาอดีต” ของชนชั้นกลางไทยปัจจุบัน เราจะพบว่าเป็นความรู้สึกโหยหา “ความเก่าแก่ของความเป็นไทยในชีวิตประจำวัน” เพราะพวกเขาสื่อสารไม่ได้กับความเก่าแก่ของความเป็นไทยกระแสหลักที่มักจะเน้นกันอยู่ที่วัดและวัง” การสร้าง “เศรษฐกิจสร้างสรรค์” จึงไม่ใช่แค่การคิดเชิงบริหารธุรกิจ หรือการคิดว่าการจัดประชุมเพื่อยกตัวอย่างสินค้าให้คนมาดูแล้วจะสามารถสร้างการผลิตที่สร้างสรรค์ได้ หากแต่เป็นการทำให้ผู้ประกอบการทั้งหมดเข้าใจความเปลี่ยนแปลงของสังคมให้ลึกซึ้งมากที่สุด หรือจะกล่าวอีกอย่างหนึ่ง คือ ทำให้ผู้ประกอบการหรือผู้ที่ประสงค์จะเป็นผู้สร้างสรรค์สามารถจับชีพจรความเปลี่ยนแปลงของสังคมได้นั้นเอง ดังนั้น หากจะฝันถึงการสร้างภาคการผลิตเศรษฐกิจสร้างสรรค์ก็ต้องหันกลับมาสู่การศึกษาความเปลี่ยนแปลงทุกมิติของสังคมไทย ซึ่งก็คือ ต้องกลับมาศึกษา “ประวัติศาสตร์” กันอย่างจริงจังมากขึ้น
อรรถจักร์ สัตยานุรักษ์ มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น